(21-07-2007) Efkes geleden was ik in Sint Willebrord bij vrienden op bezoek. Zij wonen aan een mooie en goed ontwikkelde groenstrook die de kerkdorpen Sprundel en Sint Willebrord van elkaar scheiden. Vooral lekker buurten over de schoonheid van de natuur. De bewoners hier waarderen hun uitzonderlijke woonomgeving met zoveel gemeentelijk groen. De mensen onderhouden zelf het groen dat bestaat uit prachtig ontwikkelde lindebomen en inheemse struiken met daarop aansluitend een eikenberkenbos van een particulier. Al snel laten de eerste vogels zich zien. Een paar merels zoeken regenwormen in het kortgeschoren gazon. Efkes later klinkt de volle lach van de groene specht. “Hij heeft dit jaar hier gebroed en kwam met een grote regelmaat op onze gazons mierennesten leeghalen”. “Vorige week waren er op een dag jonge groene spechten die mieren zochten, vertrouwd Fiel mij toe”. De warme avondzon beschijnt de reeds uitgebloeide lindebomen, waardoor het aantrekkelijk wordt voor twee zilverblauwtjes. Naast dit algemene zilverblauwtje zijn er ook twee gehakkelde aurelia’s en wel drie Atalanta’s die zich koesteren in de zonnewarmte.Vanuit een van de linde-bomen klinkt al snel de mooie roep van een houtduif. Efkes later verschijnt hij op het dak van een van de schuurtjes. De inmiddels op tafel liggende verrekijker toont hoe fraai ook deze algemene grootste wilde duif is. Onder het genot van de sprankelende zang van een zwartkopje en een kommeke thee praten we over de aanwezigheid van het hermelijntje en een bunzing onder een stapel haardhout. De tamheid van deze diertjes en een eekhoorn die een tijdje geleden dood is gevonden langs de straat. “Hij was zo mooi en erg tam en ons kleinkind genoot er altijd zo van”. Ik stel hun gerust door te stellen dat er heus wel een andere eekhoorn deze kant uit zal komen. Dieren hebben snel door of er iets te halen is en of ze welkom zijn. Zijn vrouw vond het wel jammer dat een Vlaamse gaai onlangs een nestje van een winterkoninkje had leeggehaald dat in een bloempot huisde. Maar ja, Vlaamse gaaien zijn niet alleen mooie vogels, onze beste bosbouwer heeft ook een nest met hongerige jongen die op hun beurt weer de kans lopen door een zwarte kraai aan zijn jongen te worden opgevoerd. Winterko-ninkjes eten rusjes en spinnetjes. In de natuur blijft het een kwestie van eten en uiteindelijk gegeten worden. Natuurlijke vijanden dwingen vaak dat prooidieren hun nesten beter verstoppen en dat is ook een goede zaak voor het in standhouden van de soort. Wij mensen moeten er ons zo weinig mogelijk mee bemoeien. We spreken ook over onze jeugdjaren dat we het veld in trokken en op een bepaald moment ieder 9 eendeneieren thuis kwamen. Fiel verteld over zijn grote verlangen van toen om eindelijk eens een volle pan met roereieren en de stapel boterhammen daarbij, waaraan hij zich te goed aan zou gaan doen en dat het toch wel wat tegenviel omdat de smaak van eendeneieren nu eenmaal net anders was dan die van een kip. Over de kuierkes die we barrevoets ( blootsvoets) maakten door zandige, Sprundelse karrensporen, waarvan het zand soms zo heet was dat je voeten het niet konden verdragen en je vanzelf over het gras ging lopen. Opnieuw blijkt dat wij onze jeugdjaren als een bijzondere en mooie tijd hebben ervaren. Hij spreekt over een kerkuil die met een prachtige wit gezicht vanuit de groene zone richting terras kwam vliegen, over het steenuiltje dat zijn wieeuwroep liet horen en hem weer deed herinneren aan die zorgeloze en maagdelijke jeugdjaren toen deze uiltjes een gewone verschijning waren. Van een ransuil die op een tak van een linde zat te dutten. De zon is achter de huizen weggezakt als de eerste dwergvleermuizen hun eerste rondjes vliegen. Fiel en zijn vrouw zijn er zichtbaar trots en gelukkig mee om hier te mogen wonen. Het is tijd op weer op te stappen. Thuis gekomen genieten we nog efkes na. Een groene leefomgeving geeft mensen letterlijk meer om van te genieten. Natuurtip: Geniet met volle teugen van al het moois wat Moeder natuur ons telkens gratis voorschotelt. Het dankzij Moeder Natuur is dat wij kunnen leven en beleven.
Terug naar overzicht